De PVDA verschuift een lange reeks bevoegdheden weer naar het Belgische niveau. Open VLD en Groen zien België als een federale staat met nog vier deelstaten (Vlaanderen, Brussel, Wallonië en Duitstalig België) waarbij de federale regering de knopen mag doorhakken in tijden van crisis. CD&V wil de deelstaten versterken. De N-VA legt het zwaartepunt bij de deelstaten door van België een confederaal land te maken. Het Vlaams Belang wil België splitsen.
De PVDA draait de staatshervormingen terug en hevelt een reeks bevoegdheden van de deelstaten weer over naar het federale niveau. Het gaat om gezondheid, mobiliteit, energie, klimaat, economie, technologie, investeringen en werkgelegenheid. Bij conflicten moeten beslissingen van de federale regering voorrang krijgen op die van de deelstaten. Een deel van het parlement wordt verkozen in een federale kieskring.
Voor Open VLD kan een staatshervorming in de twee richtingen, zolang dat de efficiëntie dient. De liberalen willen ons land eenvoudiger maken door er een federale staat met vier deelstaten van te maken (in plaats van de huidige drie gewesten en drie gemeenschappen). Daarbij moeten Vlaanderen, Brussel, Wallonië en Duitstalig België in grotere mate verantwoordelijk zijn voor hun eigen inkomsten. In crisissituaties en voor internationale beslissingen kan de federale regering de knopen doorhakken. Bij conflicten treedt het Grondwettelijk Hof op als scheidsrechter. Ook Open VLD is voor een federale kieskring.
Groen wil dat delen van het beleid voor klimaat, energie, mobiliteit, justitie, sport, gezondheid en ontwikkelingssamenwerking weer federaal worden. België wordt een federaal land met vier gewesten, en gemeenschappen die alleen nog cultuur en onderwijs organiseren. Wanneer de besluitvorming blokkeert, hakt de federale regering de knopen door. Groen is eveneens voor een federale kieskring.
Vooruit vindt een staatshervorming geen doel op zich en wil vooral een eenvoudigere en efficiëntere overheid. Daarbij is een betere samenwerking tussen alle overheidsniveaus een prioriteit. De regio’s moeten een beleid voeren op maat van de inwoners. Voor de federale overheid is dan weer een sterke rol weggelegd bij crisissen of in het klimaatbeleid.
CD&V versterkt de deelstaten op twee domeinen waarin het beleid nu te versnipperd is: de gezondheidszorg en de arbeidsmarkt. De sociale zekerheid blijft wel federaal voor pensioenen, invaliditeit en werkloosheid.
De N-VA droomt van een confederale staat waarin het zwaartepunt ligt bij Vlaanderen en Wallonië. In Brussel zijn Vlaanderen en Wallonië bevoegd voor persoonsgebonden materies, terwijl de regio Brussel-Hoofdstad de grondgebonden materies regelt. Ten laatste bij het overlijden of aftreden van koning Filip wordt België een republiek. In afwachting daarvan wordt het koningshuis protocollair, wat betekent dat de koning zich niet langer kan inlaten met de regeringsvorming of het ondertekenen van wetten.
Het Vlaams Belang wil dat Vlaanderen onafhankelijk wordt. De Vlaamse regering neemt het voortouw in een ordelijke en vreedzame bestuurlijke opdeling van België, gedragen door een democratische meerderheid in Vlaanderen en met respect voor de regels van het internationaal gewoonterecht. Met Wallonië wordt een scheidingsverdrag onderhandeld. De huidige taalgrens wordt de landsgrens en Brussel maakt onlosmakelijk deel uit van het Vlaamse grondgebied. In afwachting van de onafhankelijkheid moet het beleid in de Vlaamse Rand rond Brussel strenger, met scherpere taaltesten voor wie een sociale woning wil, een verhuispremie voor Vlamingen die naar de Rand verhuizen, een afschaffing van taalfaciliteiten voor Franstaligen en een kordatere taalinspectie.
