De Flo­a­ting Rate Note, kort­weg flo­a­ter, is een obli­ga­tie met va­ri­a­be­le rente. Het prin­ci­pe is een­vou­dig. De ren­te­voet, en dus ook de cou­pon, gaat hoger of ver­min­dert in func­tie van de markt­om­stan­dig­he­den. De koers van de obli­ga­tie blijft na­ge­noeg on­ge­wij­zigd, en ei­gen­lijk ga­ran­deert een flo­a­ter de spaar­der dat zijn ka­pi­taal in­tact blijft. Maar het ren­de­ment staat onder druk, omdat de waar­de van de cou­pon kan stij­gen of dalen in de loop der jaren. Con­creet volgt de ren­te­voet van de flo­a­ter de evo­lu­tie van een re­fe­ren­tie­ren­te, vast­ge­legd in het emis­sie­con­tract. Dat kan de ren­te­voet van de mo­ne­tai­re mark­ten zijn, zoals bij­voor­beeld de Eu­ri­bor op 6 maan­den. In pe­ri­o­des van laag­con­junc­tuur geven vast­ren­ten­de obli­ga­ties in prin­ci­pe meer ren­de­ment dan flo­a­ters. Die zijn wel in­te­res­sant bij hoge ren­te­voe­ten, of als er een hoge ren­te­voet staat aan te komen. Al­leen is er wei­nig keuze in flo­a­ting rate notes, en zijn ze niet al­tijd even mak­ke­lijk ver­han­del­baar voor wie ze te koop aan­biedt.