De rechter die niet zomaar aanneemt dat Facebook een monopolie is

'Het is bijna alsof het agentschap verwacht dat de rechtbank simpelweg knikt bij de conventionele wijsheid dat Facebook een monopolist is.'

In zijn conclusies is de Amerikaanse districtsrechter James E. Boasberg niet mals voor de voorbereiding van de Amerikaanse concurrentiewaakhond FTC. Die had in december 2020 samen met 46 Amerikaanse staten een klacht ingediend omdat Facebook 'na jaren van anticompetitief gedrag' een illegaal monopolie runt. James Boasberg, Jeb voor de vrienden, noemde de klacht van FTC juridisch onvoldoende. De waakhond is er volgens hem niet in geslaagd te motiveren waarom Facebook een monopolie heeft in socialemedianetwerken.

Het is niet de eerste keer dat Boasberg, die aangesteld werd door oud-president Barack Obama, het nieuws haalt met spraakmakende conclusies. In 2011 wilde de conservatieve organisatie Judicial Watch dat foto's en video's van de overmeestering van Osama bin Laden, de leider van Al Qaida, werden vrijgegeven. Boasberg vond dat niet nodig. 'Een beeld zegt meer dan duizend woorden. En misschien hebben bewegende beelden een nog hogere waarde', schreef Boasberg toen. 'Maar in dit geval moeten beschrijvingen van de dood en de begrafenis van Osama bin Laden volstaan.'

Voetnoten

Zijn naam dook ook op in de aanloop naar de presidentsverkiezingen van 2016, toen de democratische kandidate Hillary Clinton het opnam tegen de Republikein Donald Trump. Clinton verzuimde toen om bijna 15.000 mails, verstuurd via een persoonlijk adres, te overhandigen aan het ministerie van Buitenlandse Zaken. Het versturen van geheime overheidsinformatie via privémail is in de VS verboden. Boasberg oordeelde dat die e-mails openbaar gemaakt moesten worden.

Boasberg, geboren in San Francisco, heeft zoals het een rechter betaamt ook oog voor detail. Dat leidde in het verleden al tot opmerkelijke nieuwsberichten. In 2018 verwierp hij een zaak van het Amerikaanse departement voor Justitie omdat er te veel voetnoten gebruikt werden in het dossier. In het document zaten twaalf voetnoten die samen 80 lijnen, of zo'n drie pagina's besloegen. Het plaatselijke reglement was volgens Boasberg nochtans duidelijk. Een buitensporig aantal voetnoten, zeker als die veel te lang zijn, wordt niet behandeld. Het departement voor Justitie kortte zijn voetnoten in om de zaak ten gronde te behandelen.